Som eit lauv i eit vindkast

Eg eg glad i de Birgit
du e jenta mi
Det e ingen som e som de
du tek all mi tid
Eg går i svime frå morgon te kveld
drøyme drauma om natta
det e slik det e

Eg hugsa den dagen
det var ved St. Hans
at eg møtte ho Birgit på dans
me lo og me dansa
ho var som ei fjør
og uppete vart nedte
nord vart sør

Ref:
Som eit lauv i eit vindkast
vart e riven med
Røysta di fylde øyra mitt
augene såg de
Du var magneten eg va eit kompass
nåla mi peikte beint mot de
det var slik det var

Eg merka dei kviskre
visst er det sant
han der spring etter Birgit iblant
e bryr me’kje om det
la sladderen gå
det her e noko alle
kun får sjå

Ref.